เล่ห์มารครองแผ่นดิน (สิบเล่มจบ)

     เฉินมี่จวนหรือที่เรียกกันในวงการอสังหาริมทรัพย์ว่า ‘มิสเฉิน’ ซึ่งบางคนที่ไม่ได้เคารพหรือนิยมชมชอบเธอนักก็มักจะเรียกเธอตามหน้าหนังสือ gossip ของพวกกลุ่มลูกค้าที่มีรายได้ต่อปีไม่แตะเจ็ดหลักทั่วไปด้วยคำว่า ‘Evil Queen’ และเรียกกันอย่างเคารพในหน้าหนังสือพิมพ์หัวใหญ่ว่า 'เจ้าแม่อสังหาริมทรัพย์'

     มิสเฉินที่ใช้ชีวิตบนเส้นทางธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ของตัวเองไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับวงการสีเลือดของพ่อและพี่ชายเธอมุ่งมั่นสร้างประโยชน์ให้กับ MJ property ของตัวเองอย่างเต็มที่ในทุกวินาทีของชีวิต โดยทำทุกทางเพื่อให้ได้มาซึ่งกำไรโดยไม่สนใจความเป็นไปของคนอื่นที่ไม่ใช่ลูกน้องหรือลูกค้า นักธุรกิจสาวระดับโลกที่ขึ้นปกนิตยสาร Forbes มาแล้วไม่ต่ำกว่า 8 ครั้ง 'ไม่มีปัญหาอะไรที่มิสเฉินแก้ไม่ได้' ปัญหาหนักอย่างเดียวที่เธอต้องเผชิญทุกวันก็คือการเลือกสีรองเท้า louboutin ให้เข้ากับสีพาหนะที่จะใช้เดินทางวันนั้น

     'นักธุรกิจผู้เป็นอัจฉริยะ' คำเยินยอจากบก. Forbes

     แต่ดูเหมือนว่าคนบนฟ้าจะไม่คิดเหมือนกับบรรณาธิการ Forbes เพราะอยู่ๆ โชคชะตาฟ้าลิขิตก็ดันมาตัดเส้นชีวิตเธอจนสั้นกุดเหลือเพียงไม่กี่นาทีก่อนจะตายเท่านั้น ให้ตายเถอะมันต้องเป็นการตัดสินใจที่ไม่คุ้มค่าแน่ที่จะไล่ทรัพยากรมนุษย์ที่แสนจะทรงคุณค่าต่อสังคมอย่างเธอให้ตายไปตอนนี้...

     ร่างของหญิงสาวที่อยู่ในชุดแบรนด์เนมสุดหรูกำลังร่วงลงสู่ผืนน้ำด้วยบาดแผลฉกรรจ์ที่หลังและในช่วงที่ความตายกำลังจะมาเยือนนั้นก็ดูเหมือนว่า คนที่กำหนดให้เธอต้องตายดันมาเห็นด้วยกับแนวคิดที่ว่า 'มิสเฉินเป็นบุคลากรทรงคุณค่า' เอาในวินาทีสุดท้าย..

     เมืองต้าซีเมืองกันชนแถบตะวันออกของอาณาจักรเฉียนฉินที่ยิ่งใหญ่ เมืองน้อยๆ ที่แสนจะอาภัพอับโชคเป็นอย่างยิ่งเพราะหลังจากที่เพิ่งจะเสียผู้ครองเมืองอย่างพระเจ้าหยางจิ่นเฉาได้ไม่ถึงเค่อ องค์หญิงหยางเยว่ซื่อผู้เป็นทายาทหนึ่งเดียวของพระองค์ก็ดันเสียใจจนสิ้นใจตายตามไปเสียอย่างนั้น...

     ...เสียเมื่อไหร่เล่า...

     ในช่วงเวลาที่เหล่าเสนาอำมาตย์กำลังจะได้ใจลุกฮือขึ้นมาตั้งใจจะปกครองเมืองต้าซีแทนองค์เหนือหัวองค์เดิมนั้น ร่างบางที่ควรจะสิ้นใจตายด้วยพิษที่ทาไว้ที่หนามดอกเหมยกุ้ยดันฟื้นขึ้นกลับคืนมาเสียอย่างนั้น เด็กสาววัยเพียงสิบสี่ปีสองเดือนได้แต่หันมองรอบกายด้วยความงุนงง แต่เธอคงจะสับสนไม่น้อยไปกว่าเหล่าเสนาอำมาตย์ที่วางแผนปองร้ายนางไว้เป็นอย่างดีแน่..

     “ช่วยไปเก็บขยะให้หน่อยเถอะ”

     สุรเสียงแรกขององค์หญิงผู้ไม่เคยปริปากพูดมาก่อนตั้งแต่จำความได้เสียงแรกของนางที่ดังขึ้นเรียกความหวาดกลัวได้จากคนรอบข้างเป็นเท่าทวีคูณเพราะ 'ขยะ' ที่นางว่านั้นคือศพของเสนาบดีสามคนที่นางเพิ่งสังหารไป สายตาหวาดระแวงสาดมาจากทั่วทิศอย่างไม่มีปิดบังองค์หญิงที่เคยเป็นใบ้มาตลอดหรี่ตาลงมองรอบกายอีกครั้ง

     ใบหน้าและท่าทางของเด็กสาวฉายกลิ่นอายความอันตรายออกมาอย่างชัดเจน เด็กสาวอ่อนวัยบ้าใบ้ที่เคยเป็นเพียงแค่ดอกเชียนรื่อหงแห้งเหี่ยวที่ร่วงโรยลงมารกเป็นวัชพืชสวนบัดนี้กลับฉายแววอันตรายไม่ต่างจากดอกไม้พิษ นางมองตรงมาที่เหล่าคนโลภในอำนาจที่คิดวางยานางด้วยสายตาที่สามารถฆ่าคนได้

     “หากว่าสังหารเพื่อแก้แค้น ประชาชนอาจจะไม่พอใจได้..” คำคัดค้านดังขึ้นทันที ดูเหมือนว่าสิทธิเสียงของเธอที่นี่จะน้อยเหลือเกิน

     “ข้ามิได้สังหารเพื่อแก้แค้นเสียหน่อย ข้าสังหารเพราะเพียงแค่งานง่ายๆ อย่างฆ่าเด็กผู้หญิงคนหนึ่งยังไม่สำเร็จ ข้าก็ไม่คิดจะเก็บคนแบบนี้เอาไว้ให้เปลืองเบี้ยหวัดต้าซี”

     ชีวิตหลังความตายมันสนุกอย่างนี้นี่เอง ให้นักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่ไม่เคยสนใจความเป็นอยู่ของใครนอกจากการทำเงินทำกำไรในธุรกิจของตัวเองต้องมาปกครองแผ่นดินก็คงจะสนุกดีไม่น้อย คนที่บริหารธุรกิจมูลค่ากว่าแสนล้านอย่างเธอกับแค่ผืนแผ่นดินตะเข็บเมืองกระจิ๋วหลิวอย่างนี้ไม่พอคณามือเธอหรอก เธอชอบแถบภูเขาสวยแล้วก็ชอบพื้นที่ติดทะเลด้วย

     "ข้าจะขึ้นครองต้าซี"

     คำประกาศจากเด็กสาวที่ไม่เคยมีปากมีเสียงดังขึ้นสร้างความแตกตื่นให้กับทุกคนในท้องพระโรงได้เป็นอย่างดี...

     นักธุรกิจที่ทั้งชีวิตไม่เคยต้องปรับตัวเข้าหาอะไรแม้กระทั่งไฟแดงบนท้องถนน หากรำคาญรถติดเธอก็จะเลือกนั่งเครื่องบินส่วนตัวกลับต้องมานั่งทักทายประชาชนบนเกี้ยวสิบหกคนหาม ใช้ชีวิตเชื่องช้าสโลว์ไลฟ์ตามสไตล์คนจีนสมัยโบราณ สวมใส่ผ้าทอมือปักมือ ฟังดนตรีความเร็ว 60-80 บีท แผ่นดินที่ไม่มีบรั่นดีและน้ำแข็งขัดกลมและเบค่อนชีส แถมคนที่นี่ยังมีความเชื่อ (แบบผิดๆ) ว่าสตรีไม่มีความสามารถพอที่จะครองแผ่นดินอีก

     ...ขอโทษนะยะ เฉพาะบ้างพักต่างอากาศที่หูหนานก็ที่ใหญ่กว่าต้าซีแล้ว...

     “ถ้าต้องให้คนโง่อย่างเจ้าขึ้นมาปกครองแล้ว สตรีอย่างข้าน่าจะเหมาะกว่า”

Content warning

 Soft Classism (มีการเหยียดชนชั้นเล็กน้อย), Cult (มีเนื้อหาเกี่ยวกับลัทธิบูชา), Depiction of death (มีการเขียนบรรยายเกี่ยวกับการตาย), Decapitation (การตัดหัวประหารชีิวิต) ,  hostage (มีการจับเป็นตัวประกัน) , Imprison (การกักขังหน่วงเหนี่ยว), Kidnapping (การลักพาตัว), mention of death (มีการกล่าวถึงการตาย), Major character death (มีตัวละครหลักตาย), Massagre (การสังหารหมู่), Suicide (ฆ่าตัวตาย), violence (ความรุนแรง)

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแยกไม่ใช่ภาคต่อ แต่ท่านสามารถอ่าน “ชายาเฉือนคม” เพื่ออรรถรสที่มากขึ้นได้ค่ะ
ถ้าไม่ต้องการอ่านเรื่องนั้นก็ยังสามารถเข้าใจเนื้อหาเรื่องนี้ได้เช่นกัน

╭₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪╮

 นิยายเรื่องนี้มี 3 ภาค 10 เล่มจบค่ะ
มีทั้ง ebooks และรูปเล่มทำมือ

ภาคครองบัลลังก์ ➀ ➁ ➂
ภาคการเปลี่ยนแปลง (ศึกโลหยาง) ➀ ➁ ➂
ภาคสงคราม ➀ ➁ ➂ ➃

สามารถกดที่ตัวเลขเพื่อสนับสนุนนิยายในรูปแบบ ebook ได้เลยค่ะ

╰₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪╯

สำหรับผู้ที่สนใจแบบรูปเล่ม สามารถเข้าชมได้ที่

୨⎯ "ร้านค้านิยายทำมือของนักเขียน" ⎯୧

ขอบคุณที่เข้ามาให้ความสนใจนิยายเรื่องนี้กันนะคะ
สามารถเข้าไปพูดคุยกันได้ในเพจ ≡;- ꒰ °ลี่เยว่ ꒱